Krana tibaneng pangucap manungsa kang den umbar
Ngaluwihi kuasane gusti
Saiki kedeleng ning mata sekabeh jagat pada robah
Menika angrupa tanda-tandaning jaman
Bonggan sira ora njaga sakubenge alam
Kedadiane bumi sewaktune ndeleng tetanduran senajana ana udan
Ora ketulungan
Ombak gede ning lautan gawe ngeri para nelayan
Pesisir laut kepinrut tambah sue tambah ciut
Nyawang laut katone sewot, ombake gede gumebyar krasa abot
Wong nandur bako langka sing dadi
Malah mati kesiram bocoran lenga
Delengen ning sira dalan banyu sapinggireng dermaga durung pada dikeruki
Apamaning disenderi, akhire dadi kalen buntu, tutupan watu
Kali-kali pada mati, disumbat amarah emosi luru bati.
Sekien delengen dalan-dalan manjing pedesaan
Kaya ombak-ombakan. aspale pada kroak, dadi balong cilik anjul-anjulan
delengen alas ning perbatesan kayane wis kake’en sing pada ilang
Wit gede kari bonggole, wit sedeng kari godonge
tiba di plataran bumi dadi siji capur lemah
Nyawa satoan, nyawa tanduran, nyawa sekabeh mahluk
Sukma jalma manungsa, uga dhalane kita kabeh bisa ambekan
lumangkahe sira kabeh ora saimbang mulane mung bisa nembang
Sakubenge langit kumananda lair tangis saben dina
Saiki samya katon tingalen mawon
Katah prau baita mangkrong-mangkrong nembusi langit
Kajungjung benteng ketaton
Puniki pratanda ning jaman
Ilange godong pace, mampete saluran birokrasi, tugele jalinan silaturahmi
sing ana mung saling prediksi, korupsi wis dadi tradisi
Kita wong cilik mung bisa nyakseni wong pada mangan daging sedulure dewek
Iku kula kabeh pun samya nemoni, Negari puniki Klelep
Negarine kerem. Negari kelem, Negari kerem banjir banyu mata.
2008
0 komentar:
Posting Komentar